…

Bazen karaliyorum sana yazmak sogukca geliyor bana sevgili blogum.. Hala elime kalem alip karaliyorum, onume gecen ilk kagida; kelimeler elimden siyrilip kagida aktikca kalbim tuhafca carpiyor aslinda. Ben hic donemin gunluk yazarlarindan olamiyorum.

Babannemi gordum sabaha karsi, konusmuyordu ama kus gibi de degildi. Cok islere gomuldum, kafami kaldiramiyorum. Aslinda zaman esniyor, istedigin seyleri sana yapmana olanak sagliyor. Yeter ki iste!

Cok tuhaf gunler yasiyorum bu ara.. Sasiriyorum, saskin saskin bakakaliyorum. Hic aklima gelmedigi sekilde hic aklimdan gecmeyenlerle konusuyorum, agliyorum.. Tuhaf gunler bugunler.. Ama itiraf etmeliyim: Omurgali insan da goremiyorum kolaylikla cevremde..

Unutulan tek sey;
Rizki veren Allah!
Yuregin temizse ve sen yuregini ortaya koymussan her ne yapiyorsan; Allah senin yanindadir.. Sen kalbini rahat tutmalisin.

Ama korkacak seyin varsa; her ne olursa olsun ister guce tap- ister satin al: gun gelir devran doner, sana da sorarlar. O zaman bakarsin, Allah onlarin yanindadir.. Senin sakladiklarin aslinda ortadadir. Bu sefer yanarsin da yanarsin, zaten sen hep kadersizsindir falan filan..

Su hayatta ogrendigim sey;
Yalan – riya kotu seydir.

Insan olmak, insan kalmak, dusenin elinden tutmak, yurumek isteyene yol acmak, selam verenden selam almak iyi seylerdir..
Bunca riyaya ragmen yuzune gulene gulumseyerek selam verebilmek, peki nedir?

kırk kırık kırpık hatıra..

ellerim titriyor, içim çok üşüdü.nedendir bilmiyorum ama annemin ördüğü şal artık beni ısıtmıyor.sen ne düşünüyorsun?sence ipin yün-pamuk oranı yüzde kaç dersin? ben bilemedim..gerçi satarken yazar ama önemsememiş anlaşılan seçerken.

sandıktan çıkardığım kolalı örtülerde lekeler vardı, annemi aradım..bu şeytan, ne düşünüyordu acaba, annemi bu denli sinirlendireceğini bilmiyor muydu, düşündükçe hala gülüyorum bi dolu söylendi durdu..

Sonra o sararmış bohça elime geçti, keskin kokuyu bohçayı açarken önceden farkedememiş olmama anlam veremedim.. Bir ayin gibi yavaş yavaş açtım. Dedemin enfiye kutusu, mendili, BAKKAL yazan dedemin kargacik burgacik harfleriyle yazilmis bir sari kagit parcasi..

Cok agladim, cok…
Bu sari minik kagit parcasina cok agladim…
Işıklar içinde uyuyun.. Koyun koyuna, soğuk ve bir o kadar kara toprakta yan yana…

Bugun…

Babannemden sonra yazmak zul geldi.. Hikayelerimi okurdum ona gerci son zamanlarda kisa ve kesik diyaloglarimiz vardi.
Nedense yazamiyorum. Koskoca bir yil gecti, icimde bir yara…ama yasiyoruz, hayat devam ediyor.
Sabah herzamanki gibi servise gidilecek ve ben gec kaldim. Annem kus olup uc yavrum diyerek beni ugurladi. Beni beklemeleri icin Tugba’yi aradim. Anahtar sesini duydum. Ona da kooos! diye gerekli talimati verip kosmaya basladim..
Ve dua ettim. Allah’im bir bayan gecse ve arabasiyla beni taaa bir mil(!) otedeki servis noktasina biraksa..
Bir araba durdu, ‘koos diye seslendiginizi duydum telefona sizi birakayim’ dedi…

Babanne; ‘kus’ olabiliyorum
Anne; ‘dualarin geciyor, bir de maddiyata yonelik dualar etsen mi?’
Ve cici bayan; ‘birgun yollarimiz kesisecek-cok mutesekkirim sana’

Bana not:
Iletisim kanallarin acik- ne diledigine dikkat!

Hayat devam eder..

Hayat devam ediyor; kimi zaman yaz, kimi zaman kis oluyor.. Kimi zaman gunes aciyor icim isiniyor, kimi zaman buz kesiliyorum insanlarin ikiyuzlulugune..

Simdi huzur icindeyim, iste benim kalem.. Sovalyelerim ve bizi sevgiyle kucaklayan sevdiklerimizin yeni nesillerinden kadraja girebilenler..

Oglum, hep sansli ve mutlu ol.. Seni sevenler, hep duz ve dogru olsunlar, icleri de ruhlarinin yansimasi olan yuzleri gibi tertemiz olsun;))
Seni seviyorum ogulcugum..

Annen.

Death

Death is a lack of creation that makes chaos and frustration. This is the sorriest lesson I’ve learned in my life. It does not matter what age the person died in this case.

Işıklar içinde uyu babanneciğim

Boğazım düğüm düğüm.
Yanımdaki ‘cenaze aracı’ndasın. Şoför bey, çay içmek istedi
Durduk
Emre ve halam onunla ilgileniyor
“Oğlun” iyi uyuyor
Soför bey biliyor seni çok sevdiğimi söyledim
Ne kıymetli misafiri olduğunu
Ne değerli
Pamuklara sarsam seni babannem
Kara topraga vermesem
Yumusacık ellerini öpsem öpsem
Mis kokunu içime çeksem
Daha var mıydı acaba konuşmadığımız şeyler
Kimbilir konuşmamız gerekenler var mıdır

Benimle Denizli’ye kadar geldin
Ankaraya geldin

İşyerlerimi gördün
Arkadaşlarım oldu tanıdın
Neler gördük yaşadık
İyi de gördük kötü de
Maaş vermediler diye kulağındaki küpeleri sattın bana et alıp pişirdin
Beni hiç eksiğim olmadan yedirdin baktin edep adap öğrettin

Şimdi ayrılık vakti
Ben gelemiyorum yanında seninle

Sen öndesin
Ben geride

Beni hiç yalnız bırakmadın
Hep yanımda başucumdaydın
Ben de hep seninleydim

Şimdi ayrılık vakti

Veda vakti

Gelemiyorum babannem
Ben hayırlı evlat torun muyum bu durumda bilemiyorum babannem ben gelemiyorum yanında olamayacağım

O iyi kalpli iyi huylu “ruh”un o arabada mı yoksa yanımızda mı
O mis kokun burnuma geldikçe senin önümdeki araçta gittiğine inanamıyorum babannem

Allah yolunu ışıklarla süslesin
Korkma
seni sevgiyle kucaklanacaksın
ben mi
Düşünme beni
hastanede dediğin gibi “yanında olmasamda rüyalarında olacağım”

Ve Söz
Kocama iyi bakacağım

Annem babannem elveda

Destiny

If the person believes an unavoidable destiny, none of dreams come true

Guzel kadın

Sanirim o banka neden oturdugunla ilgili kafamdan besyuz olasilik gecmistir. Oylesine beyaz tenin, omuzlarina dokulen parlak siyah saclarin ve uzerindeki siyah elbise…
Peki gozyaslarin neden?

Bugun sevgilim beni terk etti. Onca cabalarima ragmen bu hastaliga direnemiyorum, baktim beceremiyorum basetmeyi dusundum ki; benden biksin. biktirdim onu, iki hafta icinde kacarak ayrildi benden. sevinmrm lazim ama dayanamiyorum. Basari bu mu? Hangi filmde Turkan Kadiri terketti? Griffin ve Phoneix i dusun; gerci onda her ikisi de hastaydi…

Simdi bu parkta seninle karsi karsiyayiz. Omuzlarin dik, basin magrur ama seller gibi akan gozyasinla senin derdini cozdugunde sanirim icine akan gozyaslarimla basa cikabilecegim.

Elimdeki telefonu ne zaman actim, Asya’nin telefonunu ne ara sectim, arama tusuna basmadan neden farkettim. Kendime acimaya basladigimda butun problemler bas gosterdi.. Oysa, bir yil evvel tek sorunum; Buyuksehir belediye baskani idi.

Bir ise yarasam da dunyaya problem olan birini de yanimda goturmek icin plan mi yapsam??

Aglama guzel kiz, nolur…

….
….
….

Merhaba, uzun suredir sizi izliyorum, konusmak ister misiniz?
Hayir tesekkurler.
Peki, kahve icer misiniz? Hergun bu bankta vakit geciririm, pek yapacak sey de yok ben de bankta oturup aglayan kisilere cay kahve servisi yapiyorum
;))
Hmmm gulumsedik; demekki sorun saglik degil
Nerden cikardiniz?
Saglik disinda hicbirsey insani gulumsemekten kopartamaz
Simdi, kahve?
Olur, tesekkurler.

Zorluklara gogus gerebilmek

Tanıdığım en güzel insanlar, yenilgiyi, acıyı, mücadeleyi ve kaybı yaşamış olan ve diplerden çıkış yolunu kendileri bulmuş romantik ve anarşist olan insanlardır. Bu kişiler yaşama karşı geliştirdikleri kendine has takdir, direniş, duyarlılık ve anlayışla; şefkat, nezaket, bilgelik ve derin sevgiden kaynaklanan bir ilgi ve sorumlulukla doludurlar. Güzel insanlar öylece ortaya çıkmazlar; onlar oluşurlar…”

Elisabeth Kubler Ross / İsveçli Psikiyatrist

Itiraf

En iyi değilim, en kötü de. En cömert değilim, en cimri de. En kibirli değilim, en mütevazı de. Hiç kimseyi kandırmamış değilim, herkesi aldatmış da. Kimseyi yarı yolda bırakmamış değilim, herkesi satmış da. Hep iyiliğimden kaybetmiş değilim, kötülük yapa yapa kazanmış da. Çok başarılı olduğum günler de oldu, dibe vurduğum da. Sevgi dolu değilim, nefret dolu da. Barışçıyım, biraz da savaşçı. Biraz güçlüyüm, biraz zayıf. Biraz iyiyim, biraz kötü. İyi? kötü? İnsanım…
……..W..SHAKESPEARE….