bir ustune bir daha

elimde hortum, ucunda basligi, dus modunda acik..ufak bir zimbirti ile mucize yarattigimi hissettiriyor iste olusan gokkusagi.
gokkusagi cikarabildigim gibi, sagli sollu etrafimda bir dolu cicek ve sebzeler..
sevgi nelere kadir??
karsimda bir yagiz delikanli…kafasinda, ipek esarbım.. bandana ve tek sort ile ayaklar ciplak..
bu kadar eglenebilecegim, hicbirsey dusunmeden cilginlarca gulebilecegim, su ara dusunemezdim..

nikaha davetli cailperinin, yarim saat kala hazirlandigini da dusunursek, bunca kabiliyetli oldugu da hic aklima gelmezdi, dogrusu..

sovalyelerim kalemi yuceltiyor, kale’de hayatimin en guzel anlarini yasiyorum, hani kapat deseler -ki arada kapanmiyor da degil- gozlerimi;
buruk olurum ama icim cok dolu der, sukrederim sanirim..

cok yogunum,cok..

kumandan nerede?

taktak kapıyı döven güçlü bir yumruk sesi uyandırdı. elimde kadehle uyuyakalmışım yeşil berjerde.önce alt üst kat ses ayrımı için nefes almadan öylece kaldım.

kapı veya koridordan gelen ses yoktu, eminim.miserere, loopa dönmüş olsa gerek hala aynı ses düzeyinde çalıyordu.tekrar nefes almaya başladım derken, yine aynı ses..taktak

loş salonda yerdeki dergilerden yansımalara gözüm takılarak, yürüdüm. nefesimi tutuyor olmam, heyecandan değildi..kapı bile benden daha bir  heyecanlıydı. “off,mia, hadi aç” ..açamıyordum işte, yüreğim aç dedikçe, ellerim uzanmadı bir türlü kapıya..evet, sorun ellerimdi. ellerim bu kapıyı açmak istemiyordu. açmadım.

taktak..

kapı heyecanını yitirmişti, taktak ise gücünü.miserere ipodda döngüyü tamamladı ve durdu.ben, nefes almaya başladım. ki, kapının altından zarf salonda ayağıma kadar geliverdi. üzerinde: “mia, aç” yazıyordu. emir kipleri beni hep etkiledi.evet bunda hemfikirim.ama bu defa mia, açmayacaktı.açmadı. kapının dışına itti geri.

bu defa emir yoktu.mia, artık emindi.herşeyden değil ama kendinden emindi.

incecik bir kağıt kapının altında ucu görünecek kadar selamlamıştı beni. kalbim, nefesim ve ben bir bütün olarak o anda aynı şeyi istedik:”al ve oku, mia.”

garip ama alıştığım karakterlerle; kumandan nerede?, yazıyordu.

duraksamadan kapıyı açtım..

-1