kırk kırık kırpık hatıra..

ellerim titriyor, içim çok üşüdü.nedendir bilmiyorum ama annemin ördüğü şal artık beni ısıtmıyor.sen ne düşünüyorsun?sence ipin yün-pamuk oranı yüzde kaç dersin? ben bilemedim..gerçi satarken yazar ama önemsememiş anlaşılan seçerken.

sandıktan çıkardığım kolalı örtülerde lekeler vardı, annemi aradım..bu şeytan, ne düşünüyordu acaba, annemi bu denli sinirlendireceğini bilmiyor muydu, düşündükçe hala gülüyorum bi dolu söylendi durdu..

Sonra o sararmış bohça elime geçti, keskin kokuyu bohçayı açarken önceden farkedememiş olmama anlam veremedim.. Bir ayin gibi yavaş yavaş açtım. Dedemin enfiye kutusu, mendili, BAKKAL yazan dedemin kargacik burgacik harfleriyle yazilmis bir sari kagit parcasi..

Cok agladim, cok…
Bu sari minik kagit parcasina cok agladim…
Işıklar içinde uyuyun.. Koyun koyuna, soğuk ve bir o kadar kara toprakta yan yana…

Bugun…

Babannemden sonra yazmak zul geldi.. Hikayelerimi okurdum ona gerci son zamanlarda kisa ve kesik diyaloglarimiz vardi.
Nedense yazamiyorum. Koskoca bir yil gecti, icimde bir yara…ama yasiyoruz, hayat devam ediyor.
Sabah herzamanki gibi servise gidilecek ve ben gec kaldim. Annem kus olup uc yavrum diyerek beni ugurladi. Beni beklemeleri icin Tugba’yi aradim. Anahtar sesini duydum. Ona da kooos! diye gerekli talimati verip kosmaya basladim..
Ve dua ettim. Allah’im bir bayan gecse ve arabasiyla beni taaa bir mil(!) otedeki servis noktasina biraksa..
Bir araba durdu, ‘koos diye seslendiginizi duydum telefona sizi birakayim’ dedi…

Babanne; ‘kus’ olabiliyorum
Anne; ‘dualarin geciyor, bir de maddiyata yonelik dualar etsen mi?’
Ve cici bayan; ‘birgun yollarimiz kesisecek-cok mutesekkirim sana’

Bana not:
Iletisim kanallarin acik- ne diledigine dikkat!