arsiz kedi

kapi caldiginda, tv karsisinda sizdigimi anladim, heryerim tutulmustu ve kapi kibar sekilde mutemadiyyen tiklaniyordu.

kalkarken, kadehi devirdim ve minicik kan damlalari etrafa sacilivermisti, elimin acisini hissettim, yara kapanmis gibiydi..kapiyi acmamak kesin cozum muydu? peki ya bu araliksiz tiklama sonsuza kadar devam ederse ne olurdu?neticede bu arsiz kedi, o pis siritisiyla, durmak bilemeyebilirdi. eminim celik kapi bile zor dayaniyordu..peki ya ben??? ben nerede ve nasil baslatmistim bu sonsuz donguyu..carklarin icgicirtan rahatsizlik veren bu sesini ne zaman acmistim??bilemiyorum.

hersey siyah ya da oda karanlik.icimi sizlatan su sonsuz saniyelerin sona ermesi benim elimde mi?

derin nefes aldim: acmadim kapiyi..yarim saat caldi, uyanmadan evvel kac dakika daha surdurdu bilemiyorum..acmayacagim. lekeleri temizledim, odaya gecip uzerimi degistirdim, cami actim, odayi taze havayla doldurdum, ciceklerin kuru yapraklarini ayirdim ve nemlendiricimi surdum, cami kapadim, perdeyi cekip, isigi sondurup uzandim ki; kapinin sesi sustu.

donmemecesine gitti..pis kedi, bir daha da hic geri gelmedi..

bitti.

sakincasi yoksa…

-anne, sakincasi yoksa sekerlerin findiklisi ve bademlisi benim olabilir mi?
-yani?
-yani,onlari sekerlikten cikardim ben,arama demek istedim.
-seninki de on dakika evvel portakalli drajeleri cikarmisti.
Arsiz kediler, torun bile misafirlere az verelim demisti:))
-anne, cikolata denizine dussen ,beni ne zaman hatirlardin? Yerken?yedikten sonra?yemeden evvel?
-sen?

-ya vallahi, ben hic hatirlamiyorum, cok denedim inan olmuyor;)) utaniyorum