Yönetici eğer yeni oluşum içinde de kendine bir yer edinmiş ise yeni oluşumu desteklemek durumunda olduğunu bilir. Ancak, destekler gibi görünüp eski alışkanlıklarından vazgeçemez. çünkü onu yönetici yapan ‘kurumsallaşmaya başlayan eski yöneticiler’dir.
Kurumsal zırvalığa başladığını bilmeyen acemi personel, kurum kültürü dahi oturmamış olan işe girdiğini anladigi anda bocalar. yöneticisi hatalı değildir, çünkü o’nun bu oluşumu desteklediğini gözleriyle görüp, kulaklarıyla duymaktadır. O zaman, sorun “kurum”dur.
Sonuç, kuruma güven kalmaz.
Yönetici, statükoya karşı gelemez, yoksa kendisininki de sallanacaktır. Bilgisi dahilinde bildiği kadarıyla o çalışmaya-çalıştırmaya çalıştığından personel, yöneticiyi bu defa daha da yüceltir.
Bilmez ki, acemi; ‘yenilgi’ korkusu nedeniyle uretilen tüm fikirler çoktan değersizleşmeye başlamıştır.
‘Zırva’lığı, ‘Acemi’ farketmeye başlar. bu, dönülmez noktadır ve acemi için ölümcül darbedir.
çünkü,
artık; ne yönetici – ne acemi – ne de kurum, kazanamaz.
döngü başlar, ta ki başka bir acemi gelene kadar…